Mijn Blog

We verwachten vaak veel van onze kinderen.
We verlangen dat ze bepaalde zaken doen of net niet doen, die we zelf nog lastig vinden.
Bij onderlinge ruzies en conflicten is dit niet anders.

We kunnen van kinderen niet anders verwachten dan dat ze onderling ruzie maken.
Bepaalde executieve functies zoals de impulscontrole en emotieregulatie zijn namelijk nog niet voldoende ontwikkeld om conflicten te kunnen voorkomen en er altijd handig mee om te gaan.
Hun zelfinzicht en sociaal inzicht ontwikkelt zich ook pas gaandeweg.
Daarnaast zijn jonge kinderen nog sterk op zichzelf gericht. Ze kunnen nog niet inschatten welke gevolgen hun gedrag heeft tav iemand anders en zien hun eigen aandeel vaak nog niet.

TIP:
Laat bepaalde ideaalbeelden los, zoals bijvoorbeeld dat het altijd leuk moet zijn of dat je kinderen altijd lief moeten zijn tegen elkaar. Accepteer dat ruzies bij de ontwikkeling van kinderen horen en dat je niet alles onder controle kan hebben.

Ruzies daarom dan maar gewoon uitzitten hoeft dan ook weer niet. Want we hebben wel invloed.
Dit brengt me eigenlijk naadloos bij mijn volgende inzicht voor jou:

Het liefst van al zou je ruzies tussen je kinderen toch gewoon kunnen voorkomen he?!
Zorgen dat ze gewoon helemaal niet meer voorvallen…
Want het kan best wel wat van je energie en geduld vragen.

Maar zoals ik hierboven al beschreef is het heel normaal dat kinderen ruzie maken en kunnen we niet verwachten dat wij of zijzelf dit kunnen voorkomen.

Daarnaast… – je gaat het niet graag horen – zijn ruzies ook leerzaam voor kinderen.

Door ruzies kunnen kinderen o.a. volgende vaardigheden leren: zich uiten, opkomen voor zichzelf, rustig communiceren met elkaar, (samen) oplossingen bedenken, zich verdedigen, zich inleven, herstellen na een ruzie,…

TIP:

Focus op deze vaardigheden ipv op de inhoud van de situatie.
Een voorbeeld met de focus op verschillende vaardigheden: je ene kind roept naar je andere kind dat ze haar speelgoed niet mag afpakken. Ipv meteen in te grijpen / op te willen lossen kan je ook het volgende zeggen / doen:

Focus op rustig communiceren:
“Op deze manier praten wij niet met elkaar, we praten rustig zodat we elkaar goed kunnen verstaan.”

Focus op samen oplossingen bedenken:
“Ik zie dat jij met dit speelgoed wil spelen en jij ook. Hoe zouden we dit nu kunnen oplossen?”
(help oplossingen bedenken als dit nog moeilijk is)

Focus op zich inleven in elkaar / empathie:
“Oh wat zie ik groot verdriet bij allebei. X., hoe denk je dat dit voor Y. zou voelen? En Y., hoe zou dit voor X. kunnen voelen?”

Bekijk eens welke vaardigheden jij belangrijk vindt en waar jullie als gezin op willen focussen.
Zo kan je bv een hele week, in elke situatie, gaan focussen op een bepaalde vaardigheid, bv om rustig te communiceren.

Dit is een belangrijk inzicht dat ik heel vaak mee geef aan ouders: jouw kalme brein werkt besmettelijk!
Jij bent een voorbeeld voor je kind en hij/zij zal jou imiteren.
Dus… als jij kalm kan blijven wanneer de gemoederen hoog oplopen is de kans veel groter dit het jouw kinderen op den duur ook zal lukken.

Dat dit gemakkelijk is zeg ik niet, maar met bovenstaande inzichten & tips in je achterhoofd lukt het je misschien al beter.

TIP:
Als mijn meiden hier beginnen kibbelen denk ik aan een helpende gedachte zoals bv “ze leren hiervan!” of “mijn kalme brein is besmettelijk”.
Soms zeg ik ‘m ook luidop of herhaal ik ‘m zelfs een paar keer…
Naargelang wat nodig is 🙂

Mij helpt dit om milder te zijn naar hen toe, mijn geduld beter te bewaren, mijn verwachtingen bij te stellen en hen te helpen in het zoeken naar constructieve oplossingen, rustig blijven enz… Werkt bijlange niet altijd hoor, maar wel vaak.